Ένα από τα ερωτήματα που έχει «παιδέψει» την επιστημονική κοινότητα και γενικά την ανθρωπότητα είναι το εάν η ανθρώπινη φύση είναι μονογαμική ή πολυγαμική, με τους επιστήμονες τελικά να κλίνουν προς την πολυγαμία της ανθρώπινης φύσης, κάτι που αφορά και τα δύο φύλα.
Οι άνθρωποι και ειδικά στις δυτικές κοινωνίες έχουν όμως εξελιχθεί σε μονογαμικά όντα εξαιτίας του κοινωνικού και θρησκευτικού συστήματος μέσα στο οποίο ζουν και την ανάγκη αποδοχής μέσα σε αυτά τα πλαίσια.
Επίσης, η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους δεν είναι το μοναδικό κίνητρο για την σεξουαλικότητα του ατόμου.
Αυτό που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα όντα, είναι ότι ο άνθρωπος έχει την ελευθερία της βούλησης. Έχει δηλαδή την ικανότητα να επιλέξει πως θα σχετίζεται με τους άλλους ανθρώπους καθώς και την ικανότητα να διακρίνει το κέρδος και το κόστος για τις επιλογές του, καθώς και την μοναδική ικανότητα να ερωτεύεται.
Επίσης κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σύστημα ηθικών αξιών και ανάλογα με τις αξίες που είναι σημαντικές για αυτόν, κάνει τις επιλογές του.
Σε καμία περίπτωση η πολυγαμία δεν αποτελεί το κίνητρο για την απιστία και σίγουρα δεν την δικαιολογεί, καθώς ανάμεσα στις ανάγκες του ανθρώπου δεν βρίσκεται μόνο η σεξουαλική ικανοποίηση αλλά και αξίες όπως η συντροφικότητα, η οικειότητα, το μοίρασμα, η αμοιβαιότητα, η αγάπη, η επικοινωνία και ο σεβασμός.Στην απιστία, υπάρχει το στοιχείο της εξαπάτησης του συντρόφου μας.
Ένα ζευγάρι μπορεί να επιλέξει την πολυγαμία εάν κρίνει πως αυτό λειτουργεί καλύτερα για την σχέση του, είναι όμως μια απόφαση που θα πάρουν μαζί δύο άνθρωποι και μαζί θα συμφωνήσουν εάν θα την τηρήσουν.
