📚Ζούμε σε μια κοινωνία άκρως ανταγωνιστική εξού και όλοι αγωνιζόμαστε να προσθέσουμε στο βιογραφικό μας πτυχία, μεταπτυχιακά, εμπειρία! Κατανοητή και η αγωνία των γονιών που θέλουν τα παιδιά τους να "εξασφαλίσουν" το μέλλον τους. Όμως τα εφόδια μας για να εξελισσόμαστε ως άνθρωποι δεν θα έπρεπε να περιορίζονται μόνο στα ακαδημαϊκά προσόντα, αλλά κυρίως στην απόκτηση δεξιοτήτων όπως η ευελιξία, η ψυχολογική ανθεκτικότητα, η διαχείριση των ματαιώσεων και η προσαρμοστικότητα.
📚Η ζωή είναι γεμάτη απο ματαιώσεις. Σχεδόν καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ματαιώσεις και τα πράγματα δεν συμβαίνουν πάντα όπως τα θέλουμε ή όταν τα θέλουμε, για αυτό και οι ικανότητες διαχείρισης των ματαιώσεων θα πρέπει να διδάσκονται από νωρίς στα παιδιά καθώς στην αντίθετη περίπτωση ως ενήλικες ο ψυχισμός μας θα ταλαιπωρηθεί πολύ.
📚 Τίποτα δεν είναι δεσμευτικό σε αυτή τη ζωή. Ακόμα και εάν δεν ξέρουμε στα 17 ή στα 18 με τι θα θέλαμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το μάθουμε κάπου στην πορεία. Ακόμα κι αν μπούμε στην σχολή που νομίζαμε ότι θέλαμε, στην πράξη ίσως αποδειχτεί ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως τα φανταζόμασταν. Για αυτό κρατάμε τις επιλογές μας ανοιχτές. Βαρύγδουπες φράσεις όπως "η επιτυχία στη σχολή που θέλεις εξασφαλίζει το μέλλον σου" καλό θα είναι να αποφεύγονται γιατι επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το μαθητή και σε περίπτωση που τελικά το αποτέλεςμα δεν θα είναι τέτοιο που να του επιτρέπει να μπει στο πανεπιςτήμιο, η απογοήτευση θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Άλλωστε, στην πορεία της ζωής μας πολύ πιθανόν να εκτεθούμε και σε πολλά άλλα ερεθίσματα τα οποία δεν είχαμε την δυνατότητα κατα την διάρκεια των σχολικών χρόνων, που θα μας επηρεάσουν για την επαγγελματική μας επιλογή, που μπορεί να μην χρειάζεται εκπαίδευση σε πανεπιστήμιο.
📚 Η αξία μας ως άνθρωποι δεν θα έπρεπε να βασίζεται αποκλειστικά στους βαθμούς, στα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά μας επιτεύγματα. Τα παιδιά μας δεν είναι άλογα σε κούρσες ταχύτητας, για αυτό μια αποτυχία δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με επίκριση. Σαφώς οι γονείς οφείλουν να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να αγωνίζονται για το καλύτερο και τη σημασία του να μπορούν να ανταποκρίνονται στις όποιες υποχρεώσεις τους. Αλλά αν η αξία τους ορίζεται από τις ακαδημαϊκές επιδόσεις και ο φροντιστής εκφράσει έντονα απογοήτευση εάν οι βαθμοί δεν είναι οι επιθυμητοί (για τον γονέα) τότε πολύ πιθανόν το παιδί να υιοθετήσει ένα δυσλειτουργικό μοτίβο συμπεριφοράς στην ενήλικη ζωή του, όπου και εκεί θα φθείρεται σε κάθε ματαίωση όπως π.χ. απώλεια εργασίας. Τα παιδιά μας αξίζουν την άνευ όρων αποδοχή μας και την χωρίς προϋποθέσεις αγάπη μας. Άλλωστε, ο David Burns όρισε την αυτοεκτίμηση ως "την ικανότητα να βιώνουμε μια αγάπη για τον εαυτό μας και χαρά είτε έχουμε είτε δεν έχουμε πετύχει σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας." Διαφορετικά, για να νιώσουμε σημαντικοί θα είμαστε σε μια παντοτινή και κουραστική διαδικασία να αναζητάμε με δίψα την αποδοχή από τους άλλους- κάτι που χωρίς αμφιβολία μακροπρόθεσμα θα μας φθείρει.
📚Ο δρόμος για την εισδοχή σε πανεπιστήμιο μοιάζει μακρύς αλλά χωρίς αμφιβολία είναι διαχειρίσιμος. Πολλές φορές οι γονείς ομολογούν πως είναι πιο αγχωμένοι από τα παιδιά τους. Καλό είναι να μην το δείχνουν και να μείνουν δίπλα στα παιδιά τους, έτοιμοι να τα ακούσουν χωρίς επικριτική διάθεση και χωρίς την πρόθεση να τα ελέγχουν διαρκώς.
📚Για τα παιδιά: Το άγχος για τις εξετάσεις θεωρείται μια φυσιολογική αντίδραση που αρκετές φορές συνδέεται και με την καλύτερη απόδοση. Φτάνει να ξέρουμε για ποιό σκοπό έχουμε μπει σε αυτή την διαδικασία! Κάποιες φορές όμως νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το άγχος. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση στην συμπεριφορά ενός ανθρώπου που αισθάνεται να απειλείται από κάτι είναι η αποφυγή. Απέφυγε την αποφυγή! Το να περιμένουμε να είμαστε το ίδιο χαλαροί με άλλες μέρες την ημέρα των εξετάσεων είναι ενδεχομένως μη ρεαλιστικό. Ακόμα κι αν δεν αισθανόμαστε καλά εκείνη την ημέρα, όπως και να έχει δεν θα πρέπει να αποφύγουμε να δώσουμε το μάθημα.
📚 Αυτοφροντίδα: Κατά την διάρκεια μιας τέτοιας περιόδου καλό είναι να μην παραμελούμε την φροντίδα του εαυτού μας. Καλός ύπνος, σωστή διατροφή, άσκηση, μικρά διαλείμματα για ασκήσεις χαλάρωσης (ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως απλά θα ακούσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι για 3 λεπτά), αποφυγή συζητήσεων με επικριτικούς ανθρώπους που αρέσκονται στην καταστροφικότητα.
📚 Εσωτερικός αντίλογος για τις καταστροφικές σκέψεις. Εκεί που θα πιάσουμε τον εαυτό μας να αρχίσει να σκέφτεται "κι αν αποτύχω- τι θα γίνει- καταστράφηκε η ζωή μου- οι γονείς μου θα απογοητευτούν- δεν έχω άλλη επιλογή" ανοίγουμε το πλάνο μας για να δούμε ότι ρεαλιστικά όλα τα πιο πάνω δεν ισχύουν. Καμιά ζωή δεν καταστρέφεται μετά από την μη ειςδοχή σε ένα πανεπιςτήμιο. Αντίθετα αυτό που θα μπορούσε να μας ταλαιπωρήσει είναι η ερμηνεία που εμείς δίνουμε στο γεγονός και όχι το γεγονός αυτό καθαυτό. Άλλωστε όπως είπε και ο Winston Churchill "Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία. Αυτό που μετράει είναι το κουράγιο να συνεχίζεις."
